مثه یه نمودار سینوسیم.یه مدت آروم میگیرم و فحشش میدم یه مدت بعد میشینم براش گریه میکنم.الان تو حال و هوای گریه کردنم.بی قرارم براش.دلم خیلی تنگشه .و میدونم که کاری نمیتونم بکنم.
از کانال موزیکش لفت دادم و استوری گذاشتم با مضمون"دلم برای تو تنگ است و این را نمیتوانم که بگویم مثل باد که از پشت پنجره ات می گذرد یا درختان که خاموشند سرنوشت عشق گاهی سکوت است" مثل همیشه با خط یواشکیش اومد سین کرد و بعد با خط اصلیش.شاید حتی فک کرده واسه کس دیگه ای گذاشتم.یا ته تهش دایورت کرده.
وقتی روز اول بهم گفت نباید وابسته شی.و من پذیرفتم الان دیگه حق اعتراضی ندارم.نمیتونم زنگ بزنم بگم دلم برات تنگه یا اصلا چرا رفتی؟به قول م اون خیلی زرنگ تر ازین حرفا بوده چون میدونسته همه ی دخترا تهش وابسته میشن و این حرفو اولش به همه میزنه که اگه به هر دلیلی موضعش عوض شد و نخواست بمونه طرف نتونه ازش متوقع بشه.
نمیدونم چیکار کنم.از چی ناراحتم .چرا آروم نمیشم.چرا دست بر نمیدارم.
چرا نمیپذیرم که رفته دنبال زندگیش و منم باید زندگیمو کنم.
باورم نمیشه هنوز انقد یهویی رفت.کسی که بهترین حسارو بهم میداد دیگه نیست.
کاش یه قرصی بود حافظه مو پاک میکرد.
کاش یه معجزه ای بود تورو بر میگردوند.
کاش من آروم میگرفتم.
هفته ی دیگه وقت روانشناس گرفتم.نمیدونم چقد میتونه بهم کمک کنه.تو این همه مشکلات فقط ویزیتای گزاف روانشناسی رو کم داشتم تازه اگه دارو نخواد تجویز کنه.ولی واقعا اینطوری نمیتونم ادامه بدم.
باورم نمیشه تویی که یه روزی از همه بهم نزدیک تر بودی الان 3 ماهه که رفتی.دیدنت شده یه آرزو.
خیلی سخته فراموش کردنت .حسودیم میشه بهت که انقد قوی ای که بود و نبود کسی برام مهم نیست.که دلت تنگ نشد برام.که خودتو داری و من محکومم به فراموشی.
فک میکردم میتونم دلتو ببرم.چند وقت دیگه که ایران بری میدونم حتی دیگه زیر همین آسمونم نیستی.کاش 1 بار دیگه.فقط 1 بار میشد ببینمت.
کاش حالم خوب بشه.
میدونم بر نمیگردی.میدونم.!
ادامه نوشت:
تنها تر از همیشم.
باید میموندی پیشم.
دیگه درست نمیشم!
درباره این سایت